شبِ من

با سلام

مدتها بود که فکر ایجاد وبلاگی که به نام و اسم و رسم خود ِخود شخص بنده حاوی مطالب قابل انتشار بدون دغدغه ، از انواع دغدغه هایی که افتد و دانی  ، در ذهنم شروع به شکل گرفتن کرده بود .

با توجه به مشغولیتهای کاری و مالی و غیره باز هم چنان که افتد و دانی فرصت این کار فراهم نشده بود.

سرانجام!

طلسم قرار شد بشکند و در این کنج بی کنج مجازی دست به انتشار نوشته ها و سروده های باز هم قابل انتشار بدون دغدغه باز هم از همان نوع دغدغه هایی که باعث انسداد بلاگ یا شریانهای حیاتی و مماتی آدمیزاد میشود یا طوطی های داستان طوطی و کچل را چون موران قندِِ نم دار دیده جذب میکند بزنم.

اینجا محلی میشود- یا شاید بشود- که هر نوشته ای که بتوانم امضای شهرام بنازاده را زیر آن بزنم منتشر شود.