شبِ من

ترک سجاده و صد دانه و فرقان کردم

من دل از کعبه ی آیینه مسلمان کردم

عقل را از تب عشق تو پریشان کردم

 نور   توحید از این کفر نمایان کردم

در گلوی هوس روز  تو نالان کردم

یک نفس نیست که بی یاد تو  در جان  کردم

خویش را در پس انوار تو پنهان کردم

 بند  بر خویش زده  راهی زندان کردم

یادی  از نور تو آورد که مهمان کردم

فرصتم رفت به پایان و پیاله خالی

چه کنم حاصل میخانه چو حرمان کردم

محشر اشک به پا همره  باران کردم

9/2/92

*