بوالهوس

من که ام نیستم الا مگس بوالهوسی

گرد آن شکر شیرین بپرم چون مگسی

گرچه بی حاصل ودرمانده وبی بار وبرم

در دلم نیست به غیر از تو هوای هوسی

دلم از دست تو پیش که برد شکوه وداد

غیر تو هست مگر پادشهی دادرسی

تیره شام وره تفتیده ، قدمها مومی

وای اگر پیر دل افروز به دادم نرسی

من از آن از تو گریزم که خسی بدنامم

نپسدم به تودریا چو منی خار وخسی

متهم کردیم ایدوست به عشق دگران

مانده ام مات که غیر از تو مگر هست کسی

چوگیاهی به کویرم که تنم خشکیده است

چه شود گر نوازی به نسیم نفسی

من شنیدم زگدایی به در میخانه
تا تورا پای سفر هست به جایی نرسی

شهریور 86

دوشنبه نوزدهم شهریور ۱۳۸۶ | 21:8

شبِ من