شبِ من

سوزشی در سینه ام    راهِ    نفس را بسته است
عشق ،  راه ِ  رفتنم از  پیش و پس را بسته است

گشته ام   زندان   و   زندانیّ    و   ز ندانبان   خود
بال  من  ،    راهِ  نفسهای   قفس  را   بسته است

در      هوای      آسمانِ        آبی         نا ممکنی
حرز    افسونِ    هوایِ    هر   هوس را بسته است

صد   اگر    در   دفترِ    اشعار ِ    یک   دلواپسیست
قافیه  ،  دست   هزار   اما  و   پس  را بسته است

باغبان   هر   چند باغی    بی علف   در  خواب دید
ازدحام   هرزگی   ،    راه   ِ هرس   را  بسته است

غیرتِ      خاکستر ِ      پروانه         غوغا      میکند
شمع   ما    احرامِ    آغوشِ   مگس  را بسته است

این   شکایت  نامه   از   سوءالقضای    قاضی است
دست   ناکس  را گشاده  ، پای کس را بسته است