شبِ من

 غمت   در   خاطر   بــاران   نشسته است

دو   دریا  اشک   بر   دامان  نشسته است

از   آن   چشمم    وضوی    اشـــک   دارد

که   در   چشمان   تو قرآن نشسته است

منم    زندانـی    دل   ،   دل   اسیــــــرت

که   زندان   در   دل  زندان  نشسته است

ز تـــــو  بس  خاطــــــره  در  خاطـــر  رگ

چو می  در  خون  میخواران نشسته است

مسیر  دید  چشمم  رد  خــــــــون  است

غمت بر چشم خون افشان نشسته است

اگر  ، شاید ،  مگر ،  آیی  از  ایـــن  ســـو

دلـــم  بر  راه  بی پایــــان  نشسته است

صـــــــــداقت  در  نگاه  عشـــق  پیداست

نبســـته  بر  سر  ِ پیمـــان  نشسته است

تمـــام   شعرهای   من   کـه   از   توســت

ز   تــو   در   دفترم   پنهان   نشسته است

در   آغوش   دل   شورییـــــــــده   ی   من

خیالت    نازنین    عریـــان    نشسته است

*