شـــده هر صحنه ی واماندگیـــــم تکراری
آخر قصه همین است همین اســـت آری
تو گذشتی و گذشت از سر من آنچه گذشت
ماند بر جای من و قلبم و و زخمی کاری
دیگــر از رخصت خورشیـــد نگاهـــم خالیست
مـیـزنــد دایـــره آتـــش به نـــوک پــرگاری
باورم نیست در این بهــت فزاینـده ی سرد
در دل هیچ دلـــی شعلـــه ز عشـــق یاری
دیگر از هر جهتی کوی وفا بن بست است
هیچ کس اهل صفا نیست در این بی عاری
بـه خـــدا خستگـــی آیـــنه ها زیبـــا نیست
خانـــه خالیـــست چـــه فرق آینــه با دیواری
سایه ی منتظــــــران است به طول شب درد
دیرگاهیســـت بـه مقصــــد نرسیـــده باری
نعش خود میکشد این پیکر دلخسته به دوش
شــــانه ای نیست دلا سر به برش بگذاری
چشم من خاطره را خیس تمنا کرده است
میدهــــد اشـــک به درد دلکـــم دلــــداری
پر شــده شهـــــر خیالم ز صـــدای قدمــت
سهم من از تو همین است همین انگاری
گوشه ای گوشی از آیین شنیــدن باقیست
"گر از آن یار سفــر کرده پیامی داری"
شنبه دوم آذر ۱۳۹۲ | 12:42
بنازاده -شهرام !