آنکــــه نموده مــــرا خوار و گرفتار خود
چوب حراجــم زده بر ســـــر بـازار خود
میــکشـد او روی آب نقشــه ی آزردنـم
من نه منم اوسـت او میکند آزار خود
چشم به خون تشنه اش گاه ز لطفی نهان
گر که نگاهم کند گشته پرستار خود
ور که شود منــــکرِ عشقِ من ِ سوخته
سوختـــه او ریشــه را میکند انکار خود
آینه چشــم اوست چشم من مستِ منگ
واسطـــه ای بیخودم اوست خریدار خود
عشق معلــــم شده صبر و حیا غایبند
مبصــر مـــا می درد پرده ی ابصــار خود
جان به لبـــم آمده تا که ببوسد لبـش
لب شده همکــــار دل تا بکند کار خود
اشک کبوتر شده پر زده از بام عشـق
روح پریده ز شوق از سر دیـــــوار خود
یار به خواب است و تو تابع او نیستی
میکنــــم این شکوه را از دل بیدار خود
ساعت دل مستِ مست عقربه ها بیخودند
فاش کنــــم ایـــن زمان راز دل زار خود
چوب حراجــم زده بر ســـــر بـازار خود
میــکشـد او روی آب نقشــه ی آزردنـم
من نه منم اوسـت او میکند آزار خود
چشم به خون تشنه اش گاه ز لطفی نهان
گر که نگاهم کند گشته پرستار خود
ور که شود منــــکرِ عشقِ من ِ سوخته
سوختـــه او ریشــه را میکند انکار خود
آینه چشــم اوست چشم من مستِ منگ
واسطـــه ای بیخودم اوست خریدار خود
عشق معلــــم شده صبر و حیا غایبند
مبصــر مـــا می درد پرده ی ابصــار خود
جان به لبـــم آمده تا که ببوسد لبـش
لب شده همکــــار دل تا بکند کار خود
اشک کبوتر شده پر زده از بام عشـق
روح پریده ز شوق از سر دیـــــوار خود
یار به خواب است و تو تابع او نیستی
میکنــــم این شکوه را از دل بیدار خود
ساعت دل مستِ مست عقربه ها بیخودند
فاش کنــــم ایـــن زمان راز دل زار خود
شنبه بیست و سوم آذر ۱۳۹۲ | 14:53
بنازاده -شهرام !