شبِ من

موج خون میزند از سینه بر آیینه چشم
اشک پر میشود از یاد تو تا سینه چشم

هر گذر چهره ی تو پیش نگاهم پیداست
ای در آمیخته با غربت دیرینه چشم

میکشد خاطره ی نامده ی رفتن تو
پرده بر قاب نگاه دل بی کینه چشم

بسکه حاضر شدم همپایه ی استاد منم
در کلاس غمت از شنبه به آدینه چشم

دیدنت جُرم دلم بود و چه سنگین گشته
جِرم این فاجعه بر گرده ی پیشینه چشم

کار دیدار نگاه تو چه طاقت فرساست
شاعری کو که بگوید غزل ِ پینه چشم