شبِ من

از جام  شراب  نگهــت  باده  خریدم

بر بودن  خود  خط  نبودن  چو  کشیدم

از گوشه چشم تو می عشق چشیدم

کردی چو مرا مست به غیر از تو ندیدم

میلاد جنون است دل لخته ی خون است

سوز  نگهت  از شرر شعله فزون است

ای  نام  تو  هم  وزن بلا در دل دریا

دریای   لبت   موج  زند  صد  اگر  اما

ای چشم تو آیینه ی چشمان معـما

گشتم   ز   شرار   نگهت  شعله  سراپا

میلاد جنون است دل لخته ی خون است

سوز  نگهت  از شرر شعله فزون است

ای ظاهر و ای باطن من سوخته از تو

درسینه ام  آتشـــــکده   افروخته  از  تو

جان هر نفسش شعله ای اندوخته از تو

دل رسم چنین سوختن  آموخـته از تو

میلاد جنون است دل لخته ی خون است

سوز  نگهت  از شرر شعله فزون است

ای موی تو را تاب  شده قاتل  تابم

تا فتنه ی چشم تو شده شور حیاتم

تا اخم نگـاه تو شــــده شهد و نباتم

من بی خبر از رحمت و از قهر و عتابم

میلاد جنون است دل لخته ی خون است

سوز  نگهت  از شرر شعله فزون است

دل بیخبر از خویش نشسته سر راهت

شورییده تر از آن که به گویی به سلامت

این نیست عزیز دل من رســم  رفاقت

خاموش  که حــد دل من نیست شکایت

میلاد جنون است دل لخته ی خون است

سوز  نگهت  از شرر شعله فزون است