شبِ من

 شب   تولد     آیینه های   رویایی    است
تولد    پر    پروانه   ها    تماشایی    است

زلال   آب   به   دیدار   ماه   رو   کرده است
خیال   برکه    پر   از موجهای دریایی است

به   مژدگانی   چشمی   میانه های خزان
دلِ  فسرده   قرین    بهارِ   غوغایی   است

چه نغمه های خوشی میزند به نفخ جنون
نی  ِ لبم    که  به روی  شکر لب  ناییست

قدم  به  روی  زمین  میزند  لطافت  عشق
صدای  پای  شما  ... انتهای تنهایی است