با اهل وفا ، اهل وفا ، اصل صفاییم
تا بی من و تو نقش خود از خویش بشوییم
پیمانه ی لبریز ز اوصاف خداییم
عاشق به جز آیینه معشوق نبوده است
با یاد خدا فارغ از این ما و شماییم
زنگار دل آدمیان نیست به جز "من"
آیینه اوییم گر از خود به در آییم
پا بسته و پربسته ی حجم قفس تنگ
دل بسته ی این دانه و این دام چراییم؟
از ورطه ی توفانی دریا نهراسیم
در عشق تو موج دل دریای فناییم
پرسی اگر از حال دل من که کجایی
گوید به تحیر چه بدانیم کجاییم؟
تا ر نگ پر طایر قدسی به تن ماست
پرواز کنان عاشق این حال و هواییم