خانه من بی در و پنجره رو به غبار
در دل من حسرت رویت چشم بهار
عرصه پاییز من همنفس بی کسی
هر نفسم در غم غربت چشم بهار
یکسره پاییز شد روز و شب برگ دل
نیست به تقویم ما فرصت چشم بهار
نفی خودی کردم و داد به هر شاخه ام
میوه ی اثبات را رحمت چشم بهار
باد فرو ریخته خاک غمت در نگاه
مانده به چشم ترم حسرت چشم بهار
چشم من نا امید عکس گلی روی آب
میکشد و میکشم منت چشم بهار
در دل دی باغ دل رنگ هزاران نیاز
گشته شکوفاییم حیرت چشم بهار
گر رهم از این خزان قطع نخواهم نمود
یک مژه بر هم زدن صحبت چشم بهار
پنجشنبه شانزدهم آبان ۱۳۹۲ | 12:31
بنازاده -شهرام !