شبِ من

جنگ نابرابریست

من مسلح نیامده ام!

محض رضای خدا

چشمهایت را غلاف کن ...

چهارشنبه سیزدهم شهریور ۱۳۹۲ | 10:45

عشق را با خاطرات خود پریشان کرده ام

در فراق تو خدا را هم پشیمان کرده ام

من سکوت و حیرت آوار بهت چشم خویش

مثل ضجه بر سر آیینه ویران کرده ام

در دل این بیشه گرگی غیر من صیاد نیست

خویش را از سایه خود زان گریزان کرده ام

ناگزیر از خلوت خود در میان سینه ام

گوشه میخانه را در خانه پنهان کرده ام

رنگ کوچ شمس تبریز است پاییز دلم

برگ برگ باغ دل را خون به دامان کرده ام

تا به هر دردی خوش آمد گویم از روی رضا

خانه لبخند را عمری چراغان کرده ام

آن چنان خار جدایی های من گل داده است

دشت را بر هر که دور از توست زندان کرده ام

باغ من شورییده از چشم بهار است آنچنان

سینه دی ماه سوزان را گلستان کرده ام

2/3/92

شنبه چهارم خرداد ۱۳۹۲ | 12:13

نوشته ها و سروده های قابل انتشار (!)