شبِ من

من به اندازه آغوش زمین دلتنگم
مثل پا در گذر از معبر مین دلتنگم

بحث شک نیست خودم زیر سوالم این بار
چه مسلمان و چه کافر به یقین دلتنگم

بوده ام توسن و در دشت نگاهت چون باد
کرده اما به خدا بدعت زین دلتنگم

گله ای از تو و از بخت ندارم این بار
باورت کرده ام ، افسوس ، ازین دلتنگم

تو که چشمت به نگاه دگران می افتد
گوشه ای چشم بچرخان و ببین دلتنگم

من و تو اصلا از اول غلط مصطلح است
قدر هر واژه ی فرهنگ معین دلتنگم

با من از حدث و قدم بود و عدم قصه مگو
من اگر هستم اگر نیست ، همین ، دلتنگم

زمین اگر گرد بود قل میخورد

قل میخوردیم ناگاه

یکجا به هم میرسیدیم

یکجا به هم میرسیدم!